a peachful sleep
yunxjae. snippet. rps;waff . pg-13
Time line( aug. 2011):
JJ = ระหว่างถ่ายดราม่า ‘Protect the Boss’ และได้ compose OST. ‘I’ll Protect You’.
YH = going back & forth from KR to JP for promoting new Japenese album.
Note: no consequent, no beta-ed, one time re-read. one waste story.
A peachful sleep
I can’t give you to anyone else’s arms,
my heart cannot let you go… why?
‘ I will protect You’ ; Jaejoong
…
นิ้วเย็นๆ ยังไล้เรือนผมนุ่มที่ในตอนนี้ได้ถูกผู้เป็นเจ้าของเปลี่ยนมันจากสีเดิมเป็นดำขลับ ซึ่งก็ทั้งรับและตัดกับผิวขาวจัดของวงหน้า
ความอ่อนนุ่มของเส้นผมแต่ละเส้น คลาเคล้ากับกลิ่นบางๆ ของแชมพูและเจลอาบน้ำกลิ่นอ่อนๆ.. ทำเอาคนมาเยือนที่ยังคงไล้ปลายนิ้วสัมผัสมันอย่างเลื่อนลอยตามความยาวอ่อนของเส้นไหม .. ร่างสูงใหญ่ในตอนนี้ หลังจากที่ใช้กุญแจสำรอง โดยคนเป็นเจ้าของห้องที่หลับไปแล้ว ก่อนจะได้ทันทักทายและพบเขา–จัดแจงแกมบังคับให้เขาเก็บไว้ .. เขาค่อยๆ เปิดประตู ก้าวผ่านห้องรับแขกตรงมายังห้องนอนอย่างเงียบเบา.. และเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหลับไปก่อน ชายหนุ่มจึงตัดสินใจวางเป้สะพายลง จากนั้นก็จัดแจงชำระร่างกาย จนกระทั่งในที่สุด..ก็ทอดตัวลง—เอนนอนเหยียดยาวอยู่เคียงข้าง
หรืออาจเป็นเพราะกลิ่นชาวเวอร์เซต ในห้องน้ำที่แจจุงคงเพิ่งเปลี่ยนมาทดลองใช้
เขากดหว่างคิ้วกลายๆ พลางนึกตาม – ไม่มั่นใจ …
คงงั้นมั้ง เพราะล่าสุดครั้งสุดท้ายที่เขามาหา ..ก็ 2 อาทิตย์ที่ผ่านมานี้ – รู้สึกกลิ่นแชมพูและครีมอาบน้ำ ..ตอนนั้นยังเป็นสตรอเบอร์รี่อยู่เลยหนิ่นะ ?
อย่างไรก็ตาม .. ร่างใหญ่ในเวลานี้ ก็เหนื่อยล้าเกินกว่าจะนึกทวน .. รู้เพียงแค่ว่า ความอ่อนนุ่มอันผสมอยู่ในกลิ่นพีช ทำให้ตนต้องสูดอากาศที่รายรอบเข้าไปเรื่อยช้า
อา… กลิ่นอ่อน หอมบาง
และมันก็
— ช่างผ่อนคลาย
ครู่ต่อมา เมื่อรู้สึกเหมือนกับว่าอีกฝ่ายที่หลับไหลอยู่ข้างกันจะค่อยๆ ขยับตัว .. เขามองเห็นแพรลื่นๆ ของผ้าห่มค่อยๆ เลื่อนมาปัดป่ายบนใบหน้า .. อดีตลีดเดอร์จึงยื่นมืออีกข้างหนึ่งหยิบปลายผ้าออก
วงหน้าขาวกระจ่าง…
แค่มอง – ไม่ต้องสัมผัส .. มันกลับให้ความรู้สึกนุ่มนิ่มประหลาด
ร่างยาวหลับตาช้า .. ปล่อยให้ตัวเองได้มีเวลาจินตนาการ ครู่เดียว..เปลือกตาทั้งคู่ก็คลี่ออกจากกันอีกครั้ง … เขามองดวงหน้าที่หลับลึกใกล้กันตรงข้าม..แกมกึ่งพิจารณา
นี่ก็เหมือนกัน— ความอิ่มอวบที่มักแดงเรื่อ ปากคู่นี้ของแจจุง … จมูกโด่งที่เชิดขึ้น ทุกส่วนประกอบ—ราวหลอกหลอนเขา
ชวนเชิญเขา..แม้ว่า–ในยามหลับ
ผ่านหู… เขายังได้ยินจังหวะเบาเบาผ่านเฮดเซตที่ลอดมาของเสียงดนตรี …
และเสียงนี้… อืมมม เวลาผ่านไป—ความนุ่มละไมในเนื้อเสียง ยังรื่นติดในหู
อยากได้ยินอีก – อยากฟัง…ซ้ำๆ
แต่แล้วเจ้าของร่างยาวก็ต้องถอนใจ เมื่อตัดสินใจยื่นมือออกจากตัว …เขาค่อยๆ วางปลายนิ้วบนสายเส้นเล็กๆ สีขาว ..ระมัดระวัง เมื่อต้องขยับร่างให้ห่างจากอีกฝ่ายอีกหน่อยหนึ่ง เพื่อที่จะหยิบเอาอุปกรณ์ออกจากหูของแจจุงได้ถนัด ชายหนุ่มรวบมันมาแล้วยืดแขนออก จากนั้นก็ค่อยพลิกตัว ก่อนวางไอพอดลงเบาค่อยบนไนท์แสตน(night stand)ข้างเตียงอีกฝั่ง
ตอนที่ยุนโฮขยับตัว … ศีรษะของแจจุงก็ขยับลงตามความบุ๋มของฟูกนอน
จากนั้น.. เมื่อเขาขยับกายและนอนลงที่ตำแหน่งเดิม ลำตัวเล็กกว่าก็เริ่มเคลื่อนไหว ราวร่างไร้สติต้องการซุกหาความอบอุ่นที่เพิ่งขยับห่าง
อืออมม
เสียงเครือบางๆ ที่เปล่งออกมา ..
ลมหายใจแผ่วผ่านของคนในห้วงนิทรามีความหอมอ่อนของผลพีชอยู่แนบน้อย
คนที่เฝ้ามองเผยยิ้มมุมปากอย่างอ่อนโยนและรักใคร่ ยิ่งเมื่อร่างของอดีตแบนด์เมทขยับตามมา เพื่อค้นหาความอุ่นที่คุ้นเคยจากลำตัวที่ทั้งหนาและแกร่งกว่าของเขา
จนกระทั่ง…เมื่อคนสองคนบนเตียงนี้ กอดคลอแนบชิดราวต่างฝ่ายไม่ต้องการเว้นช่องว่าง ไม่ว่าจะมากน้อยสักแค่ไหน–ให้มาคั่นกลางระหว่างเรา..
จมูกยาวๆ เริ่มรดระดับลง .. แขนแข็งแรงของคนมาเยือนฉุดรั้งร่างบางซึ่งยังนอนคว่ำ เขาจะรวบเอาแขนของใครคนนั้นมาโอบร่างของตนที่ใหญ่กว่า
เวลานี้ –ที่คงดึกมากจนเกือบสว่าง ..
บนเตียงกว้างสีขาว .. ยุนโฮเริ่มหาว แล้วเปลือกตาบนที่หนักขึ้นเป็นระยะก็ค่อยโน้มลง กระทั่งแนบหาขอบตาล่างที่ดูเริ่มแดงและมีรอยช้ำ
อืออ
ไม่รู้ว่าเพราะกลิ่นพีชอ่อนๆ หรือเจ้าของเตียงที่ดูท่าน่าจะอดนอนมาเป็นเวลาติดต่อกันนาน ที่ทำให้เขา…หลังจากอาบน้ำและล้มกายลงบนฟูกนี้ ไม่นานเท่าไหร่..ก็สามารถหลับตานอน … อุ่นสบาย –อยู่เคียงกัน
ทุกครั้ง – เขาหายเหนื่อย…
รู้สึกราวกับ…การได้กลับมายังที่แห่งนี้ คือจุดหมายเดียวสำหรับตัวเขา — ที่มุ่งจะมา…โดยไม่ขอแลกกับที่ใดอีกทั้งนั้น
ยุนโฮหลับลงแล้ว … ขณะร่างบางที่ยังไร้สติขยับกายเบียดใกล้กับเขาอีกนิด
แจจุงเลื่อนกายกระชับอ้อมกอด ร่างเล็กกว่ากำลังคุดคู้ ซุกตัวเข้าหาเขา
จมูกโด่งเป็นสันยาวยกขึ้นนิดเดียว เมื่อเจ้าของร่างค่อยเชิดวงหน้า มันดูคล้ายกับเจ้าของจมูกกำลังแทรกซอนหากลิ่นบางๆ จากซอกคอเขา
ยิ่งใกล้เท่าไหร่ .. เจ้าของห้องยิ่งสูดหายใจยาว
อืออ
นี่มัน..กลิ่นอ่อนๆ ของชาวเวอร์เจล .. หรือกลิ่นเฉพาะที่ให้ความอุ่นทะมัดทะแมงและแสนคุ้นเคย
…กลิ่นกายกรุ่นๆ .. เบาบาง
อา… มันช่าง –คล้ายกับ
ในความฝัน…ยามที่ทั้งคู่ต่างก็หลับไหล
อือออ
จมูกขาวซุกไซร้ … แจจุงขดกาย สูดกลิ่นพีชเจือจาง ซึ่งในขณะเดียวกันก็มีกลิ่นอ่อนๆ และคุ้นเคยของคนรักผสมผสาน
ขณะหลับไหล..
ดึกคืนนี้– เจ้าของห้องกลับผุดยิ้มน้อยอย่างชุ่มหัวใจ…
ฝันของแจจุง…
มีจี้จี้นอนขดตัวอยู่ปลายเตียงนี้
มีผ้าแพรที่ปิดคลุมร่างที่เปล่าเปลือยของตนไว้
ในห้องนอน ..
ยังมีกลิ่นอ่อนๆ ของพีชละอวล-ระบาย
มีเพลงนี้ …
มีใครบางคน
..ที่โอบกอดร่างขาวและเปลือยเปล่าใต้ผ้าแพร—กระชับไว้
อา–
ถึงแม้ว่า…จะเป็นแค่ฝัน？
แต่ทำไม – รู้สึกราว…ถูกสัมผัสด้วยอ้อมแขนที่แข็งแกร่งและอ่อนโยนอยู่อย่างนั้น?
ราวกับว่า …ยุนโฮกำลังกอดฉัน
ราวกับความอุ่นและกลิ่นกรุ่นนี้ …
เราสองคนกำลังหลับไหล — อยู่ภายใต้ผ้าห่มเดียวกัน?
อืออมม …
ใต้ซอกเขา..แจจุงเชิดวงหน้า
ยุนโฮโน้มศีรษะลงมา … จมูกโด่งของทั้งคู่ค่อยๆ แตะกัน
แจจุงในอ้อมกอดเขา …
ให้ทั้งความอุ่น..และหอมบางๆ
ผ่อนคลายเหลือเกิน..
ปากบางเฉียบไล้แผ่วพานปากอิ่ม…
อ—อา
บางเบา .. วูบไหว
/อย่าห่าง .. ได้โปรด – อย่าเพิ่งไป/
แค่ฝัน…ก็ได้
ยุนอา… “รัก–ฉัน”
…
‘A peachful sleep’ :END
…..
O peachful here is a pun of peaceful.
O ‘love me’ here .. is please, ‘make love to me’
O have a warm and fluffy sleep tonight all my ladies ~
redpoison ( exclusive ) 